Even voorstellen: Janneke Herweijer
Even voorstellen: Janneke Herweijer
Sinds september 2020 ben ik verbonden aan de Protestantse Gemeente Kloetinge, en werk ik hier met heel veel plezier. Na mijn studie theologie in Leiden en Nijmegen ben ik gaan werken in de gezondheidszorg als geestelijk verzorger. Werk dat ik achttien jaar heb gedaan, onder andere in verpleeghuis ‘Der Boede’ in Koudekerke. Ik ben getrouwd met Robert, en in de tijd dat ik als geestelijk verzorgster werkte, zijn ook onze drie kinderen geboren en opgegroeid.
In 2008 begon het bij mij te ‘kriebelen’; ik miste het bezig zijn met de uitleg van Bijbelverhalen. Ik heb toen de overstap naar de gemeente gemaakt, eerst in Bemmel (bij Nijmegen) en later in Burgh. Toen deze gemeente ging fuseren was het voor mij duidelijk dat mijn toekomst niet in deze gemeente lag. Toen er in het voorjaar van 2020, net voor Corona, de vraag kwam of ik wilde solliciteren, hoefde ik daar niet lang over na te denken. In 2020 ben ik begonnen, midden in de Coronapandemie, en de afgelopen tijd is het steeds balanceren geweest. Toch heb ik inmiddels met veel mensen kunnen kennis maken, en afgelopen zomer, toen er meer mogelijk was, heb ik als heel goed beleefd. Ook ben ik betrokken bij het organiseren van activiteiten vanuit de pioniersplek ‘Hart&Ziel’. Naast het voorgaan in de kerkdiensten op zondagmorgen, doe ik pastoraal bezoekwerk bij gemeenteleden onder 80 jaar. In deze gesprekken zoek ik steeds de verbinding tussen de verhalen van mensen en het grote verhaal van God. Ook leid ik een maandelijkse Bijbelgesprekskring op woensdagavond.
In mijn vrije tijd lees ik graag en werk ik in de tuin, en roei ik bij roeivereniging ‘de Honte’in Middelburg.
Mijn werkdagen zijn dinsdag, woensdag, donderdag en vrijdagochtend. En ik ben gewoonlijk mobiel bereikbaar op nummer 06-47410756
Janneke Herweijer
Contactgegevens:
Bizetlaan 5
4462 JW Goes
Email: predikant@kloetinge.nl
Ouderenpastor als vrijwilliger
Ouderenpastor als vrijwilliger
Sinds 1 januari 2016 ben ik voor 8 uur per week werkzaam als ouderenpastor in onze gemeente. Deze aanstelling was voor drie jaar en die periode is nu (bijna) voorbij. Met veel voldoening kijk ik terug op deze periode. Ik heb de meeste gemeenteleden van 80 jaar en ouder, mijn doelgroep, leren kennen. Een heel gevarieerde groep mensen: sommigen gezond en mobiel, anderen kampen met ziekte of beperkingen. Meerdere keren was ik de voorganger in de uitvaartdienst van overleden gemeenteleden. Ik hoorde wat mensen hebben meegemaakt: mooie momenten, maar ook verdrietige ervaringen, en hun vragen bij wat het leven hen heeft gebracht. Samen spraken we daarover, in het licht van Gods ontferming. Ik heb tegen de kerkenraad gezegd dat ik nog wel langer als ouderenpastor werkzaam wil zijn, maar nu als vrijwilliger. Met de kerkenraad is daar een goed overleg over geweest. Om meer tijd te hebben voor persoonlijke zaken, zal mijn inzet minder zijn dan voorheen, maar verder hoop ik zo goed mogelijk werkzaam te blijven als ouderenpastor van onze gemeente. Rein Brand
Weer van start
Voor veel mensen, ook voor mij, is de vakantietijd nu echt voorbij. Het gaat vaak zo snel: je verheugt je er op, dan is het zo ver, en voor je het weet is het weer voorbij. Zo gaat het vaak met dingen, die leuk zijn, en waar je van geniet. Het klopt dat hier een beetje heimwee in door klinkt. Het was heerlijk om vrij te zijn en we hebben een heerlijke tijd gehad, en veel gewandeld. Het mooie van wandelen in de bergen vind ik dat het niet allen lichamelijke inspanning, maar ook grote concentratie vraagt. Bij iedere stap is het opletten waar je je voet neerzet, letten op je ademhaling, proberen het goede tempo te vinden. Achter iedere bocht of hoogte tekent zich weer een nieuw perspectief af. Deze vakantie hebben ervaren, dat je zomaar kunt verdwalen in de bergen. Eén onduidelijk bordje en je loopt vast bij een kolkende watermassa, die je niet kunt oversteken. Toen kwam het er op aan om het hoofd koel te houden, en niet gaan dwalen. Er zat niets anders op dan de hele weg terug te lopen . Het was al laat en stil geworden in de bergen, we waren moe en het water was bijna op.
“Op weg zijn”is een veel gebruikte metafoor voor geloven. Zo bekend dat het wat cliché is geworden. Wat me van deze reis is bij gebleven, is dat het in een enkel moment kan gebeuren: verdwalen. Je mist een afslag, maakt een verkeerde inschatting of keuze, en je hele plan verandert. Het komt nooit goed uit: je bent inmiddels moe, het water raakt op… In ons geval verscheen er een engel op ons pad in de gedaante van een jonge Fransman met GPS en een grote watervoorraad. Hij was wat verbaasd om ons zo laat op de dag daar nog te treffen en adviseerde ons onomwonden om terug te keren en niet te gaan dwalen. Het bleek een goed advies. Zo kan het ook bij geloven gaan: a je dreigt te verdwalen in de veelheid van keuzes en mogelijkheden. Er gebeurt iets in je leven, waardoor je het even niet meer weet. Je kunt dan een kompas raadplegen, terugkeren naar je bronnen. In het kringwerkboekje, dat verspreid is en achter in de kerk ligt, vindt u mogelijkheden om te “herbronnen” of mogelijkheden om uw kompas te richten.
Een goede start!
Met hartelijke groet,
Ds. Janneke Herweijer
Terugblik op eerste twee jaar in Kloetinge, gehouden op de gemeenteavond in juni 2022
Kennismaken in een nieuwe gemeente, hoe doe je dat, wanneer alles op afstand moet gebeuren? Wanneer ontmoetingen in groepen worden ontraden en er geen koffiedrinken is na de dienst. Een collega omschreef het beginnen in een nieuwe gemeente als varen in de mist met een bemanning die je nog niet goed kent. Het was vooral de bemanning, die ik in die eerste wintermaanden heb leren kennen. Het is bijna twee jaar geleden dat ik werd voorgesteld op een gemeenteavond in juni in 3 ‘shifts’ aan de gemeente rond de Geerteskerk.
Het was toen al Coronatijd, maar we leefden nog in de verwachting dat op redelijk korte termijn, dit allemaal voorbij zou zijn.
Hoe heb ik dat gedaan?
- Zoveel mogelijk heb ik individueel kennis gemaakt bij mensen thuis. Als leidraad heeft daarbij de lijst van medewerkers gediend in zo breed mogelijke zin. Van kerkenraadsleden tot lectoren, kosters, en kopieerders. Daarnaast hebben er ook lijsten gelegen in de kerk, waarop mensen konden intekenen en daar is ook dankbaar gebruik van gemaakt.
Natuurlijk zijn er – nog steeds- mensen, die wel betrokken zijn, en ik nog niet persoonlijk ken, dat blijkt steeds weer.
- De diensten. Het was een aparte ervaring om dienst te doen in een lege kerk. Des te meer omdat ik de gemeente niet kende. In plaats van dat er meer mocht, kon er steeds minder. Minder kerkgangers, niet zingen, zelfs geen zangers. Maar het ging door, elke week weer, met een klein groepje mensen, dat er voor bleven gáán. Het heeft me steeds weer bemoedigd: de positieve feedback, die ik kreeg. De Paascyclus en de diensten rond kerst konden toch door gaan, weliswaar op een andere manier. In die tijd was voor mij het beeld van de wachter, uit Jesaja, die op zijn post blijft, leidend.
- In de afgelopen tijd waren er ook positieve berichten: er waren ook twee doopdiensten, en twee mensen, die belijdenis hebben gedaan. Verschillende keren werden er ambtsdragers bevestigd en namen anderen afscheid.
- Daarnaast waren er ontwikkelingen binnen de kerkenraad, het plotselinge overlijden van Sjouke Postma en de ziekte en later overlijden van Jaap Hulstein. Verdrietige gebeurtenissen, in de eerste plaats voor de familie, maar ook voor de kerkenraad en de gemeente. Hoewel het goed is opgepakt, en er mensen op zijn gestaan en zich beschikbaar hebben gesteld, is dit een groot verlies. Als ik iets positiefs van Kloetinge moet noemen dan is het wel dit: de bereidheid van mensen om zich in te zetten voor de gemeente. Dit getuigt ook van de veerkracht van mensen.
- Het afgelopen winterseizoen bleek het wel mogelijk om een Bijbelkring op te zetten. Met een lange winterstop, weliswaar, maar toch. Twaalf deelnemers gaven zich op en een gemêleerd gezelschap van oud tot jong boog zich over “vreemde en bizarre Bijbelverhalen”aan de hand van een boekje van Piet Schelling. Het waren vaak boeiende gesprekken.
Daarnaast hebben we recent twee mooie avonden gehad over het werk van Bonhoeffer, een lezing over zijn leven en een andere avond waarop we gedichten hebben gelezen.
- Pastoraat. Zeker het eerste jaar waren veel bezoeken kennismakingsbezoeken. Pastoraat beperkt zich vaak tot situaties ‘waarin er iets aan de hand is'. Zomaar even bij iemand langs gaan zit er vaak niet in.
- Naast mijn 60 % aanstelling ook 4 uur gekregen voor de pioniersplek ‘Hart & Ziel’. Vanuit de pioniersplek worden er activiteiten georganiseerd waar ik ook bij betrokken ben. Het plan rond het project “Hooglied”was er al voor de Coronatijd. Maar ook nieuwe activiteiten als de meditatieve wandeling, het project koken in Kloetinge, het adventsproject, de lezingen van het afgelopen najaar, ben ik bij betrokken geraakt.
- De zomer van 2021 was een tijd waren er veel meer mogelijk was, met een startdienst en slotdienst. In die tijd heb ik de gemeente beter leren kennen. Thema’s waren “thuiskomen” en “ontmoeten”.
Inmiddels is de mist op getrokken. Sinds een paar maanden mag weer ‘alles’. En nu de mist optrekt, wordt ook het landschap zichtbaar. En ook de uitdagingen waar we- waar ik- voor sta. In twee jaar tijd is de tijd door getikt en zijn er nu ook mensen die zeggen: voor mij komt nu toch echt de tijd om te stoppen. De vraag komt op: hoe verder? De vraag naar nieuw beleid.
- De tijd tikt door. En dat betekent dat ook de nascholingsverplichtingen weer om de hoek komen kijken. In maart ben ik begonnen aan drie startmodules van de opleiding “Kerk naar buiten”. Heel boeiend en leerzaam omdat daarin nieuwe inzichten over ‘gemeente-zijn’ naar voren komen. Wil je als gemeente naar buiten treden, of richt je je juist op de mensen, die al betrokken zijn? En als je dat wilt, hoe pak je dat dan aan? I
Ik beleef het werken in de gemeente van Kloetinge als heel positief. Werken in een warme en betrokken gemeenschap, met een grote veerkracht en betrokkenheid.